അലക്സാണ്ടർ ദ ഗ്രേറ്റ്

സ്വാർത്ഥന്റെ പുതിയ കൂട്ടുകഥയിലെ നാരദേട്ടന്റെ കമന്റിൽ വാഷിംഗ് മെഷിനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതുകണ്ടപ്പോൾ അനിയച്ചാർ അവന്റെ ഒരു കൂട്ടുകാരനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞതോർത്തു.

അവന്റെ ഒരു പ്രിയസുഹൃത്തിന്റെ ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞ് ഹോസ്റ്റലിൽ വന്നാലുള്ള ഏറ്റവും പ്രിയ വിനോദം തുണിയലക്ക്.

ആദ്യം ഒരു ഷർട്ടെടുത്ത് വെള്ളത്തിൽ മുക്കി, കോളറിൽ അഞ്ഞൂറ്റൊന്ന് തേച്ച് പിടിപ്പിച്ച് കുറച്ച് വെള്ളം തളിച്ച് ബ്രഷിട്ടുരച്ച്, പിന്നെ ഷർട്ട് മൊത്തമായി അഞ്ഞൂറ്റൊന്ന് തേച്ച് പിടിപ്പിച്ച്, മൊത്തത്തിലുരച്ച് വെള്ളത്തിൽ മുക്കി, ലൈറ്റിനു നേരേ പിടിച്ച് ഗഹനമായി ആലോചിച്ച്, ഷർട്ടിന്റെ കൈയുടെ തുമ്പത്ത് മറ്റാരും കാണാത്ത ആ ചെളിയിൽ ഒന്നുകൂടി അഞ്ഞൂറ്റൊന്ന് തേച്ച്......

അതുകഴിഞ്ഞ് അടുത്ത ഷർട്ടെടുത്ത്....

ഇങ്ങിനെ മണിക്കൂറുകളോളം സ്വയം മറന്ന് ആസ്വദിച്ച് തുണിയലക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാന്യകൂട്ടുകാർ ജോർജ്ജ് വാഷിംഗ്‌ടൺ എന്നു വിളിച്ചു.

വളരെ ന്യായമായ ഒരു വിളി..

ഒരു ദിവസം ആ പാവത്തിനെ പാമ്പ് കടിച്ചു. കടിച്ചവൻ ശംഖുവരയൻ. ആംഗലേയ നാമം ക്രെയ്റ്റ്.

മാന്യകൂട്ടുകാർ അദ്ദേഹത്തെ, തുണിയലക്കിലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടങ്ങാത്ത താത്പര്യത്തെ തന്റെ ജീവിതത്തിലെ മറക്കാൻ പറ്റാത്ത സംഭവങ്ങളിലൊന്നായ പാമ്പുകടിയുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് ഇങ്ങിനെ വിളിച്ചു:

അലക്ക് സാണ്ടർ ദ ക്രേറ്റ്.